Το μήνυμα ότι το κολυμβητήριο Χανίων πρέπει να παραμείνει ανοικτό, έτσι ώστε να διασωθούν αξίες σπάνιες και πολύτιμες όπως είναι ο αθλητισμός, αποστέλλεται εκ μέρους του Ναυτικού Ομίλου Χανίων. Ήδη, τις τελευταίες μέρες, η πισίνα των 50 μέτρων είναι κλειστή και σε συνδυασμό με την επιβάρυνση του καιρού, δημιουργείται μία τεράστια ανησυχία για το τι θ’ απογίνει με τις δύο μικρότερες πισίνες των 25 μέτρων και των 12,5 μέτρων.

Η πρόεδρος του Ν.Ο.Χ. κυρία Χαρούλα Πράπα Μυλωνάκη απευθύνει έκκληση προς τους τοπικούς φορείς για βοήθεια, απευθύνοντας το ρητορικό ερώτημα πού θα βρουν διέξοδο τα παιδιά, εάν κλείσει το κολυμβητήριο.

“Θεωρώ, παρόλο που πραγματικά η χώρα βρίσκεται σε πραγματική δίνη μετά και τα τελευταία μέτρα που πέρασαν, πως είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να κρατήσουμε ανοικτές τις αθλητικές υποδομές. Περισσότερο από ποτέ… Πού θα πάμε τα παιδιά μας; Πού θα στείλουμε τα παιδιά μας;”, αναρωτιέται η κυρία Πράπα Μυλωνάκη, για να συνεχίσει: “Δεν είναι μόνο το πρόβλημα «κλείνει μια αθλητική υποδομή, δεν πειράζει». Ο αθλητισμός είναι ο πυλώνας της κοινωνίας μας. Είναι αυτός που κρατάει όρθιες τις οικογένειες και δίνει διέξοδο στα παιδιά μας. Ας προσπαθήσουμε όλοι. Ο πρόεδρος του Ε.Α.Κ. Χανίων πριν λίγο καιρό έκανε μία πάρα πολύ επιτυχημένη δήλωση λέγοντας πως δεν μπορούμε να αφήσουμε το κολυμβητήριο και το στάδιο να κλείσουν γιατί είναι ένα μεγάλο σχολείο. Εγώ ρωτώ προς όλους: Θ’ αφήσουμε ένα μεγάλο σχολείο να κλείσει; Δεν είναι απλά έκκληση δική μου, είναι απαίτηση των γονέων που φέρνουν τα παιδιά τους στο κολυμβητήριο. Πρέπει να μείνουν ανοικτές οι εγκαταστάσεις. Απευθυνόμαστε προς όλους. Προς τους βουλευτές μας, την Περιφέρεια, το Δήμο, κυρίως προς το Ε.Α.Κ. Χανίων. Ξέρουμε ότι υπάρχουν περικοπές, πως η χρηματοδότηση είναι μειωμένη αλλά πρέπει να γίνει κάτι. Όλοι μαζί. Ένας μόνο δύσκολα θα κάνει κάτι αυτή την εποχή. Ο Ναυτικός Όμιλος είναι διατεθειμένος να βοηθήσει στο μέτρο του δυνατού όσο μπορεί. Πρέπει όμως και οι άλλοι… Ευήκοα ώτα χρειαζόμαστε”.

Σύμφωνα με την πρόεδρου Ναυτικού Ομίλου Χανίων, στη μεγάλη ανησυχία που έχει εκφραστεί τις τελευταίες εβδομάδες, δεν έχει υπάρξει καμία αντίδραση από τους εκλεγμένους βουλευτές του Νομού. “Ο Δήμος Χανίων βοήθησε πραγματικά πέρσι και πρόπερσι ώστε να μείνει η εγκατάσταση ανοικτή όσο μπορούσε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν έχει τελειώσει η συζήτηση με τον δήμο αλλά θα συνεχιστεί και θα προσπαθήσει να βοηθήσει. Θέλω να πιστεύω ότι στο μέτρο που μπορεί, θα βοηθήσει και το Ε.Α.Κ. Χανίων. Δεν είχαμε καμία απάντηση ούτε νύξη από τους βουλευτές του Νομού. Δεν ξέρω αν μπορούν να κάνουν τίποτα. Πρέπει όμως να πιέσουν καταστάσεις. Είναι εκεί που βρίσκονται όχι μόνο για να ψηφίζουν τα μέτρα τα οποία πονάνε τον κόσμο αλλά και για να βοηθήσουν ώστε αυτός ο τόπος, που τους ψηφίζει και τους εκλέγει τόσα χρόνια, να κρατήσει ανοικτές τις υποδομές του”, αναφέρει χαρακτηριστικά…

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ανδρική ομάδα πόλο του Ν.Ο. Χανίων ANEK LINES προσπαθεί να προετοιμαστεί και να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα της Α1, αλλά όπως δηλώνει ο προπονητής της ομάδας, Μάκης Βολτυράκης, η προετοιμασία είναι μία έννοια σχετική… “Δεν υπάρχει καν προετοιμασία για μας… Από τη στιγμή δηλαδή που είναι τρία άτομα στα Χανιά και άλλα τρία στην Αθήνα και κάνουμε σε δύο διαδρομές μαζί με τους μικρούς, δεν υπάρχει καν προετοιμασία. Απλώς, συμμετέχουμε σε ένα πρωτάθλημα όπου μας αναγκάζουν να συμμετάσχουμε γιατί αλλιώς η ομάδα θα πάει στην Α2. Περιμένουμε να… τελειώσει η σαιζόν, να ξεκινήσει, να δούμε τι θα γίνει. Δεν προσδοκάμε σε τίποτα. Το μόνο που προσπαθούμε να κάνουμε, είναι να είμαστε αξιοπρεπείς. Να μπορέσουμε να μείνουμε στην κατηγορία. Τίποτα άλλο… Όταν έχεις 5 αθλητές και δύο διαδρομές να κάνεις προπόνηση… Ομάδα σε Α1 κατηγορία… Δηλαδή, σαν να λέμε τώρα στο ποδόσφαιρο, η ομάδα του Ολυμπιακού ας υποθέσουμε, να κάνει προπόνηση σε ένα γηπεδάκι 3 επί 3, με τους μισούς αθλητές. Καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να πάει παραπάνω”, είναι τα λόγια του Μάκη Βολτυράκη.

Στο ερώτημα… γιατί ο Ν.Ο.Χ. κατεβαίνει στο πρωτάθλημα, ο Μάκης Βολτυράκης απαντά τα εξής: “Είναι ένα μεγάλο ζήτημα γιατί κατεβαίνουμε στο πρωτάθλημα. Θα σας πως κάτι. Όταν γινόταν ο πόλεμος στην Κορέα, όταν έπεφτε μία βόμβα, η διαταγή ήταν μέσα εκεί να γινόταν μάθημα χορού ή άθλησης. Εννοώ στην τρύπα που άνοιγε! Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν χάσουμε τον πολιτισμό μας, την παιδεία, τον αθλητισμό, θα έχουν πετύχει αυτό που θέλουν… Αν σταματήσουμε να τα ασκούμε όλα αυτά θα έχουμε τελειώσει… Γι’ αυτό λοιπόν, αυτό που προσπαθεί να πετύχει ο Ναυτικός Όμιλος Χανίων είναι να κρατήσει τουλάχιστον το κομμάτι του αθλητισμού που διατηρεί τόσα χρόνια στην πόλη. Πρόκειται για ένα από τα πιο ιστορικά και μεγαλύτερα σωματεία στη χώρα σε παραγωγή αθλητών, σε συμμετοχή παιδιών που αθλούνται. Αυτό το έργο πρέπει να συνεχιστεί και να μη χαθεί μία διέξοδος των παιδιών που αφορά πάνω απ’ όλα την υγεία τους”.

Πόσο όμως επηρεάζει τους αθλητές του Ν.Ο. Χανίων αυτή η τραγική κατάσταση που επικρατεί; Την απάντηση τη δίνει ο κόουτς της ομάδας: “Σίγουρα είμαστε όλοι απογοητευμένοι. Ακόμα κι εγώ, πολλές φορές δεν ξέρω για ποιο λόγο βρίσκομαι στην πισίνα! Είναι όμως η αγάπη που έχει ο καθένας… Για επαγγελματίες βέβαια δεν γίνεται λόγος. Όλοι παίζουν στο φιλότιμο διότι οι αμοιβές έχουν πέσει πάρα πολύ χαμηλά. Οι περισσότεροι το κάνουν από αγάπη για το άθλημα και γι’ αυτό και συνεχίζουμε. Οι περισσότεροι το κάνουν, γιατί όπως προείπα, πρέπει να το κάνουμε. Έρχονται κι άλλα παιδιά από κάτω, ευτυχώς, στα οποία πρέπει να δώσεις ένα παράδειγμα. Εάν εγκαταλείψεις, δεν θα παραδειγματιστούν ούτε θα έχουν κάποιο κίνητρο να συνεχίσουν”.

Τέλος, η Χανιώτισσα πρωταθλήτρια της Τεχνικής Κολύμβησης Κωνσταντίνα Καλογεροπούλου, δηλώνει: “Δεν μας ευνοεί καθόλου να κολυμπάμε σε 25άρα πισίνα. Παρόλα αυτά προσπαθούμε και δουλεύουμε πολύ σκληρά για να έχουμε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν λειτουργούσε η 50άρα, τα αποτελέσματα θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερα για όλους τους αθλητές. Είναι πολύ λυπηρό να υπάρχει ένα κολυμβητήριο με 50άρα σε όλο το Νομό Χανίων και αυτό να μην δουλεύει. Φυσικά και μεταξύ μας οι αθλητές συζητάμε τα προβλήματα. Θυμόμαστε πώς ήταν παλιά και πώς είναι τώρα… Είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε γιατί είχαμε συνηθίσει αλλιώς. Πηγαίναμε σε αγώνες, κολυμπούσαμε σε 50άρα πισίνα, άρα έπρεπε να προπονούμαστε σε 50άρα πισίνα. Είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστούμε σε αγώνες πανελλήνιου επιπέδου ή μεγαλύτερου όταν κολυμπάς και κάνεις προπόνηση σε 25άρα πισίνα”.