Συνέντευξη στην εφημερίδα “Χανιώτικα Νέα” έδωσε ο νέος τεχνικός του Ναυτικού Ομίλου Χανίων, Ηλίας Μαχαίρας, δηλώνοντας ικανοποιημένος για την επιστροφή του.

Ο κ. Μαχαίρας ρωτήθηκε για ό,τι αφορά το Τμήμα του πόλο, λέγοντας για την ανδρική ομάδα ότι στόχος είναι η παραμονή στην Α2 κατηγορία.

Το περίμενες ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφες;

Κοίτα, πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι ίσως κάποια στιγμή θα επέστρεφα. Δεν ήξερα από ποιο πόστο. Το σίγουρο είναι ότι, όχι πως δεν ήμουν έτοιμος, γιατί έτοιμος είμαι πάντα. Απλώς δεν περίμενα ότι θα ζητούσε αυτή τη στιγμή ο Ναυτικός Ομιλος να γυρίσω πίσω.

Με το χέρι στην καρδιά, σου ’λειψε η πισίνα;

Η πισίνα δεν μου έλειψε. Το πόλο μου έλειψε. Από εκεί και πέρα, η απάντησή μου είναι ναι, δεν το συζητάμε.

Η αλήθεια είναι ότι όσες φορές έχεις συνεργαστεί με τον Ναυτικό Ομιλο, είναι… έντονο το στοιχείο της συνεργασίας που έχεις. Τι επιδιώκεις προσωπικά από τη νέα συνεργασία με τον Ν.Ο.Χ.;

Αλλη μία έντονη σχέση που θα φέρει νέες επιτυχίες στον Όμιλο!

Τον Ομιλο, τον οποίο παραλαμβάνεις η αλήθεια είναι σε μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Σε σχέση με την προηγούμενη φορά που ήσουν προπονητής, τότε δεν υπήρχε οικονομική κρίση, τώρα υπάρχει, όπως και γενικώς, υπάρχουν προβλήματα στην πισίνα, που δεν υπήρχαν τότε. Ποιος είναι ο στόχος;

Οπως είπα ακόμα και στα μικρότερα παιδιά, ως Ηλίας Μαχαίρας, αυτό που έχω στο μυαλό μου, είναι ότι δεν δέχομαι ο Ναυτικός Ομιλος να μην πρωταγωνιστεί στις μικρές ηλικίες και να μην έχει παιδιά σε όλες τις Εθνικές ομάδες υποδομών. Ο στόχος είναι τα επόμενα χρόνια ο Ναυτικός Ομιλος είτε υπάρχει μικρή πισίνα είτε μεγάλη, είτε υπάρχει κρίση είτε δεν υπάρχει να ξαναγίνει ο τροφοδότης της ελληνικής υδατοσφαίρισης.

Γιατί κατά την άποψή σου αυτό σταμάτησε να υπάρχει τα προηγούμενα χρόνια;

Θέλει πολύ συζήτηση. Το σίγουρο είναι κι αυτή είναι η προσωπική μου άποψη -και δεν το λέω για να κάνω τον καλό ούτε ξέρεις, δεν ήμουν ποτέ ο αγαπημένος της διοίκησης ή οτιδήποτε- στην παρούσα φάση πιστεύω ότι ο μόνος που δεν έφταιγε ήταν η διοίκηση του Ναυτικού Ομίλου.

Σε έναν μήνα η ανδρική ομάδα “ρίχνεται” στην Α2. Ποιος είναι ο στόχος;

Κοίτα, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ομάδα. Αυτό που βλέπω εγώ, για να καταλάβει ο κόσμος γιατί πια ο Νομός έχει “ποδοσφαιροποιηθεί” κι αυτό είναι καλό δεν είναι κακό, υπάρχει μία ομάδα Κ20, Κ17 και Κ15 και η οποία θα παίξει και στο πρωτάθλημα της Α2 αν βάλουμε τον Μανούσο (σ.σ. Βιζυράκη), τον Οδυσσέα (σ.σ. Μπαριωτάκη) και τον Στράτο (σ.σ. Λεβεντάκη) σ’ αυτά τα παιδιά. Ο στόχος αυτή τη στιγμή, πραγματικά, είναι να σωθούμε στην Α2. Δηλαδή, τα πράγματα είναι δύσκολα ακόμα και γι’ αυτό το πράγμα. Θεωρώ όμως ότι αν η ομάδα πέσει από την Α2, θα είναι κι η καταστροφή της υδατοσφαίρισης στον Νομό. Από εκεί και πέρα, αν δεν “πέσουμε” θεωρώ ότι την επόμενη χρονιά θα ξανανέβουμε στην Α’ Εθνική.

Θεωρείς δηλαδή ότι ο Ν.Ο.Χ. θα μπορούσε, αν δεν “πέσει” φέτος, να είναι του χρόνου στην Α1;

Και να πρωταγωνιστεί όχι απλώς να είναι στην Α1! Θεωρώ ότι θα μπορεί να είναι πραγματικά ανταγωνιστικός σε δύο χρόνια. Από “κάτω” υπάρχουν παιδιά αυτή τη στιγμή.

Κι αν δεν υπάρχει πισίνα;

Υπάρχει η 25άρα. Υπάρχει η μικρή, θα γίνει προσπάθεια και για τη μεγάλη. Από εκεί πέρα, έχω μάθει να είμαι πάντα αισιόδοξος και να παλεύουμε με αυτά που έχουμε. Εχουμε τη μικρή πισίνα, θα προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε τη μικρή πισίνα.

Τα τελευταία χρόνια έχεις συνεργασία με τον Πλατανιά. Θα συνεχίσεις να την έχεις;

Συνεργάζομαι με τον Πλατανιά 4 χρόνια. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτή η συνεργασία από τη στιγμή που η ομάδα θα είναι στη Σούπερ Λίγκ, γιατί για να μπορεί ο Πλατανιάς να έχει και ν’ απασχολεί όλες αυτές τις υποδομές, τις οποίες αποτελούν 75 παιδιά και 8 προπονητές, θα πρέπει να είναι στη Σούπερ Λίγκ. Αν δεν είναι στη Σούπερ Λίγκ ό,τι συζήτηση και να κάνουμε… Τον Πλατανιά τον έχω αγαπήσει πια τόσο πολύ που δεν μπορώ να πω ότι δεν θα τον βοηθάω όσο μπορώ.

Για το τέλος, αν μπορούσες να δώσεις μία ευχή στον εαυτό σου, ποια θα ήταν αυτή;

Ευχή στον εαυτό μου… Υπομονή, αν κι αυτό δεν είναι ευχή. Δεν θα έλεγα καλή επιτυχία, κουράγιο και δύναμη έχω. Θεωρώ ότι η καλύτερη ευχή είναι, πρώτα απ’ όλα, να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση γιατί μόνο έτσι ίσως ξαναρχίσει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός να φτάσει ψηλά. Αλλά αυτή η ευχή δεν είναι για μένα είναι πιο γενική.