Με συγκίνηση για τον Ναυτικό Ομιλο Χανίων μιλά ο Αντώνης Καλογεράκης σε συνέντευξή του, ενθυμούμενος τις στιγμές που έχει ζήσει, αλλά κι εξακολουθεί να ζει στο κολυμβητήριο.

Ο Αντ. Καλογεράκης είναι εδώ και πολλά χρόνια προπονητής στο τμήμα της προαγωνιστικής ομάδας κολύμβησης, προσφέροντας ένα πολύ σημαντικό έργο, ενώ είναι ιδιαίτερα αγαπητός σε όλα τα παιδιά για το χαρακτήρα και την καλοσύνη του.

Ακολουθεί η συνέντευξη του.

Τι σημαίνει για σένα Ναυτικός Ομιλος Χανίων;

Πίστη, αφοσίωση και αγάπη… Αυτά αισθάνομαι, ακούγοντας ΝΟ Χανίων. Από το 1980 που πρωτοπήγα παιδάκι στο κολυμβητήριο, μετά στο προαγωνιστικό, στο αγωνιστικό και στη συνέχεια προπονητής στις εκμαθήσεις, στην ακαδημία, στα προαγωνιστικά, στα αγωνιστικά… Ολα αυτά τα χρόνια καλλιεργήθηκαν μέσα μου αυτά τα συναισθήματα και δεν έχουν φύγει ποτέ. Αυτό αισθάνομαι ακόμη και θα το αισθάνομαι για πάντα… Ιδιαίτερα κατά την πορεία της προπονητικής μου ζωής όπου συναντάς και δύσκολες στιγμές, στιγμές που έχεις και αρνητικές σκέψεις και νιώθεις λίγο ευάλωτος, σκέφτομαι αυτά τα τρία συναισθήματα και προχωράω μπροστά με υπομονή και πείσμα.

Ποιες είναι οι ομορφότερες στιγμές που έχεις ζήσει και έχεις να θυμάσαι στον Ναυτικό Ομιλο;

Οι ομορφότερες στιγμές δεν έχουν να κάνουν με χρόνους, επιτυχίες ή μετάλλια. Για μένα είναι οι φιλίες της ζωής με τους συναθλητές και συναθλήτριες από παλιά μέχρι τώρα από τα Χανιά και άλλα μέρη της χώρας. Το σημαντικότερο είναι η ενέργεια και η δύναμη που παίρνεις στην καθημερινότητα από τα παιδιά μέσα από τις προπονήσεις και που τα συναντάς μετά έξω. Μόνο που ακούς να σε φωνάζουν κ. Αντώνη… Οι αναμνήσεις, όλα αυτά, είναι για μένα οι ομορφότερες στιγμές και θα συνεχίσουν να είναι. Δεν θέλω κάτι άλλο…

Ποιοι είναι οι στόχοι σου μέσα από τον Ναυτικό Ομιλο και την προπονητική γενικά από εδώ και στο εξής;

Ο στόχος μου είναι να προσπαθώ να διδάξω όσο γίνεται πιο σωστά τα τέσσερα στιλ κολύμβησης στους μικρούς αθλητές και αθλήτριες για να έχουν γερές βάσεις για να συνεχίσουν την κολυμβητική τους διαδρομή και να τα έχουν ως εφόδιο στη ζωή τους. Αυτός είναι ο μοναδικός μου στόχος.

Πώς βλέπεις την προοπτική της ανακατασκευής του κολυμβητηρίου και πόσο πιστεύεις ότι ήταν αναγκαία;

Το περιμένω πώς και πώς είναι η αλήθεια εδώ και πολλά χρόνια… Δεν ξέρω, από την άλλη αισθάνομαι ότι δε θα γίνει και πότε. Θέλω βέβαια να διαψευστώ γιατί το θεωρώ ύψιστης σημασίας έργο για όλα τα αθλήματα του υγρού στίβου. Μακάρι οι εγκαταστάσεις να γίνουν σύγχρονες, λειτουργικές και ασφαλείς. Το νερό σε κάθε πισίνα να έχει την κατάλληλη θερμοκρασία, οι γονείς που μας εμπιστεύονται και φέρνουν τα παιδιά τους στο κολυμβητήριο από μικρή ηλικία να μην έχουν δεύτερες σκέψεις. Το ίδιο ισχύει όμως και για τους αθλητές, τους προπονητές… Να μπορέσει ν’ αποτελέσει αυτός ο χώρος μια λειτουργική εγκατάσταση και ένα ισχυρό κίνητρο για ακόμη ποιοτικότερη δουλειά και να τελούνται σημαντικές διοργανώσεις, πανελλήνιες ή διεθνείς για όλα τα αθλήματα του υγρού στίβου.

Πώς σχολιάζεις διαχρονικά την πορεία του τμήματος κολύμβησης και ποιοι είναι μελλοντικά οι στόχοι;

Από το 1985 και μετά που θυμάμαι το τμήμα κολύμβησης ανέκαθεν ο ΝΟ Χανίων ήταν στην τριάδα των καλύτερων επαρχιακών σωματείων στην Ελλάδα και σίγουρα μέσα στη δεκάδα πανελληνίως σε επίπεδο αγωνιστικών κατηγοριών. Πάντα τροφοδοτούσε την Εθνική ομάδα με αθλητές και αθλήτριες κορυφαίου επιπέδου που συμμετείχαν σε αρκετές σημαντικές διεθνείς διοργανώσεις. Σε επίπεδο προαγωνιστικών κατηγοριών πάντα οι μικροί κολυμβητές και κολυμβήτριες είναι στην πρώτη τριάδα της άτυπης βαθμολογίας σε επίπεδο περιφέρειας Κρήτης και συνήθως στην πρώτη θέση. Στην πορεία των χρόνων, το τμήμα κολύμβησης διατηρήθηκε σε αυτό το επίπεδο. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεν μία κάμψη, αλλά στοχεύουμε για το μέλλον με οργανωμένη και ποιοτική δουλειά, δίνοντας έμφαση στην οργάνωση των ακαδημιών, να επανέλθουμε στο επίπεδο που ήμασταν και να το ξεπεράσουμε εάν μπορούμε.

Πόσο σημαντικό κρίνεις ότι είναι το έργο σας στο προαγωνιστικό τμήμα και πώς αισθάνονται τα παιδιά για τις πρώτες τους εμπειρίες σε αγωνίσματα ή διοργανώσεις;

Πολύ σημαντικό γιατί τα παιδιά πρέπει να μάθουν να κολυμπούν όσο πιο σωστά τα τέσσερα στιλ κολύμβησης για να έχουν γερή, ισχυρή βάση μπαίνοντας στο αγωνιστικό επίπεδο που αλλάζει η προπόνηση. Μας ενδιαφέρει πρώτιστα η τεχνική κατάρτιση και σιγά-σιγά να μπουν στο κομμάτι της αερόβιας ικανότητας. Τώρα, τα παιδιά πώς περιμένουν τους πρώτους τους αγώνες… Από την ηλικία των 9 ετών, τα κυρίαρχα συναισθήματα είναι η αγωνία, το άγχος και η προσμονή. Προχωρώντας όμως με τον καιρό, στην ηλικία των 10 ετών και μετά το άγχος μειώνεται, από την άλλη η αγωνία παραμένει η ίδια, αυξάνεται η προσμονή. Θέλουν συνεχώς να πηγαίνουν σε αγώνες, όχι όμως μόνο για το αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και για τη διανυκτέρευση που θα έχουν με τους άλλους αθλητές και για την παρέα που θα κάνουν στο λεωφορείο ή στο καράβι. Σε γενικές γραμμές προσπαθούμε να εντάξουμε τα παιδιά ομαλά στην προαγωνιστική κατηγορία στους αγώνες χωρίς πίεση για χρόνους ή μόνο καλές θέσεις.